Een '78 Mini automaat heeft vóór nog trommelremmen. Weliswaar met twee remcilinders per kant, waardoor beide remschoenen 'primair' zijn. Wat me dan verbaast is, dat de stel nokken aan de kant van de remcilinders zitten -in plaats van aan de kant waar de remschoenen op een vast punt steunen-. Bij de achterremmen zit de stel nok wél aan het vaste punt waar de remschoenen tegenaan steunen -en het andere uiteinde steunt tegen de remcilinder die aan weerskanten een zuiger heeft-.
Bij de achterremmen draai je dan de nok zover naar binnen, dat de bekleding van de remschoen 'nét' de trommel raakt, druk je op de rem dan worden de schoenen aan het andere uiteinde naar buiten gedrukt, waardoor ze -bij krachtig remmen- over hun volle lengte tegen de trommel aandrukken.
Volgens dit principe zou je toch denken dat bij twee primaire remschoenen, het stel punt dan toch ook aan het andere uiteinde van de remschoen moet zitten dan waar de zuiger uit de remcilinder tegen de schoen drukt.

Heb ik het niet begrepen, of snapte meneer Issigonis het rpincipe van de 'dubbele oplopende remschoenen' niet?

... als het de slag maar beperkt. Zelfde als de heboom van de koppeling die met de bout op de wok niet te ver terug mag gaan.

Ik weet niet of Alec die remmen zelf heeft verzonnen of dat het bij firma's als Girling of AP Lockheed is bedacht. Maar achter hebben ze ook al zo'n rare frats uitgehaald: de ontluchting zit niet op het hoogste punt. Toch werkt het, en dat was het belangrijkst.... nietdan?

Issigonis wist zeker wel hoe een dubbele oplopende remschoen werkte, Wim.

Je haalt twee dingen door elkaar: de krachten die op de remschoen werken en de vrije slag die weggewerkt moet worden.

Een remschoen die tegen de trommel gedrukt wordt, krijgt een kracht met de draairichting mee. Daardoor zal die schoen altijd een tegenkracht ergens moeten vinden.
Bij de voorste remmen steunen ze tegen de achterkant van de cilinders. Omdat ze behalve de drukkracht van de hydraulische zuiger ook de wrijvingskracht van de trommel mee krijgen, remmen ze dubbel zo hard.
De stelnok zit aan de goede kant, want hier stel je alleen de vrije slag van de cilinder mee, en dus veel minder pedaalslag.



Bij de achteremmen is het weer een heel ander verhaal.
Daar heb je een oplopende en een aflopende remschoen. Of je nu voor- of achteruit rijdt.
Eén remschoen geeft altijd z'n wrijvingskracht ,via de remcilinder, door aan de tweede remschoen. De tweede remschoen kan dan z'n reactiekracht op de stelnok kwijt.

Ja, dit is een 'opheldering' Jos!: Anders dan bij twee remschoenen met een enkele cilinder worden deze remschoenen niet -bij het vaste punt- zo dicht mogelijk bij de trommel gebracht. De nokken zitten er alleen om de schoenen niet zó ver terug te laten komen als je de rem loslaat, zodat de volgende pedaalslag niet zo diep hoeft te zijn om de remmen weer aan te leggen.
Issigonis had het dus wel goed begrepen, maar ik begreep het niet. Nu wel.