Dit is een deel van het Overzicht Mk1 t/m Mk7 Classic Mini.
In navolging van de SPi worden deze modellen meestal MPi genoemd, voor Multi Point injectie. De motor had een geavanceerder injectiesysteem met twee injectoren (één per inlaatpoort in de kop, meer zou geen zin hebben). Om die reden kom je ook nog wel eens de afkorting TPi tegen, voor Twin Point injectie. De benaming doet deze laatste versie echter behoorlijk te kort, want er zijn veel meer wijzigingen doorgevoerd dan alleen in het brandstofsysteem. De motor is nog wel een A-series, maar de opbouw verschilt toch op enkele punten, onder andere doordat nu niet alleen de brandstoftoevoer computergestuurd is, maar ook de ontsteking. Het geheel wordt aangestuurd door de ECU (Electronic Control Unit) uit de MG F. Een van de opvallendste wijzigingen is de radiateur, die eindelijk, na al die jaren, niet meer links (voor de kijker rechts) in de motorruimte zit, maar in een compactere vorm een plekje heeft gevonden achter de grill, en nu alleen nog door een elektrische ventilator voorzien wordt van frisse lucht (als de rijwind onvoldoende is).
Ook in het interieur is alles naar een hoger plan getild. Nog betere stoelen dan in de laatste SPi's en betere afwerking op diverse plekken. Een nieuwe stuurkolom, met bedieningsorganen die ook weer uit het onderdelenmagazijn van Rover komen, en ook hier vinden we iets van de MG F terug; het stuurwiel, compleet met airbag.
Afgezien van de airbag zijn er ook passieve veiligheidsmaatregelen genomen in de vorm van stootbalken in de deuren.
De MPi is het enige model dat af-fabriek met 13 inch velgen is geleverd, als onderdeel van het Sport Pack voor Coopers, dat verder bestond uit bredere spatbordverbreders meegespoten in de carosseriekleur en extra instrumenten in het interieur. Hiermee kon je na jaren ook weer een Cooper S van de fabriek kopen, want dit predikaat werd onder andere in Nederland aan auto's gehangen die met dit pakket waren uitgerust. Ironisch genoeg waren deze S-versies marginaal langzamer dan de gewone versie door het extra gewicht en luchtweerstand van de spatborden. Dit in tegenstelling tot de Cooper S-en van welleer en ook de Cooper S-en die het resultaat waren van de tuningspraktijken van John Cooper Works, die stuk voor stuk sneller waren dan de gewone Cooper.
Al met al lijkt het erop dat BMW, dat tijdens de ontwikkeling van de MPi inmiddels de scepter zwaaide over Rover en ook al ruimschoots plannen had voor de nieuwe Mini, nog een laatste uitspatting heeft gedaan met de klassieke Mini om het gat tussen oud en nieuw te vullen, zowel in de tijd als in het uitrustingsniveau van de auto en zo de "cultuurschok" bij een overstap van de oude naar de nieuwe niet te groot te maken.
De laatste Mini Mk7 en daarmee de laatste klassieke Mini rolde op 4 oktober 2000 van de band.

Gebouwde modellen

• Mini Cooper 1996-2000
• Mini Monza
• Mini Cooper Brooklands 1998
• Mini 40 1999
• Mini Cooper 500 LE 2000
• Mini Classic 2000
• Mini Knightsbridge 2000
• Mini Knightsbridge Open 2000
• Mini Notting Hill 2000
• Mini Seven 2000