Sinds 25 mei rij ik alweer een jaar rond met mijn Estate. In een jaar heb ik ca. 27.000 kilometer gereden. Afgezien van een gebroken uitlaatbeugeltje op het Ardennenweekend allemaal zonder problemen. Naar het IMM heb ik de Puck meegenomen en ook dat is prima gegaan.

- Brandstofverbruik blijft zo rond de 1:16 - 1:16,5. Netjes dus.
- Olieverbruik ligt op ongeveer 1 liter per 7 a 8000 kilometer. Nog niet schrikbarend, zeker niet gezien de kilometerstand van ruim 130.000km.
- Nog altijd is de auto goed voor veel opgestoken duimen en vrolijke gezichten onderweg
- Hi-Lo's zijn inmiddels gemonteerd, net als centrale deurvergrendeling en electrische ramen.

Om mijn autootje af te maken moet nu alleen nog een keer de interieurbekleder flink aan het werk (verwachting is komende winter i.v.m. de benodigde pegels). En over een jaartje of 2 een motorrevisie, dan zit het blokje tegen de 2 ton aan en ik verwacht niet dat ie het dan nog veel langer uit houdt.

Hoi Ivo,

goed om te horen dat het ook gewoon goed kan gaan zonder ellende (dat lees je hier genoeg)

wagentje ziet er puik uit en nog veel plezier ermee!

Tis dat het nog altijd een benzine is, maar met de gemaakte km's zou "Cooper D" op het rechter achterdeurtje bijna niet misstaan

Weer tijd voor een update.

@ Alex. Diesel, dat nooit.

De bij de vorige updat van 4 juni stond de teller op (1)31500 kilometer. 2 maanden verder op bijna (1)39000 kilometer. Dat is wel even schrikken, 7500 kilometer in twee maanden! Gelukkig komt ongeveer de helft daarvan voor rekening van mijn vakantie naar Spanje en ligt het aantal kilomters de rest van het jaar iets lager.

Nu toch wel wat probleempjes gehad.
Een week voor mijn vakantie op die hele hete vrijdag begin Juli weigerde mijn Mini te starten toen ik na m'n werk naar huis wou rijden, om vervolgens door te rijden naar het Batavia weekend. Wel benzine en een draaiende startmotor, maar geen vonk. Alle stekkers e.d. nagelopen, nog steeds geen vonk... ANWB gebeld. In tussentijd nog maar eens alles nagelopen, accu een half uurtje los getrokken en nog steeds geen vonk. Even later was de ANWB ter plaatse en de beste man keek wat verrast en tegelijkertijd wat teleurgesteld bij het zien van een blokje met injectie. Hij had gehoopt op weer eens lekker prutsen met contactpuntjes en dergelijke maar dat ging dus niet door. Toen ging ook hij maar eens kijken of de Mini wilde vonken, en warempel, het wagentje sloeg meteen aan. De magische blik van de ANWB-man verhelpt kennelijk alle problemen . Dan voel je je best knullig. In de week erna nog 1 keer wat haperingen gehad.

Bij de Mini garage voor de zekerheid maar even wat reserve onderdelen gehaald voor de mogelijke boosdoeners, zodat ik deze zou kunnen vervangen wanneer tijdens mijn vakantie het probleem weer zou optreden. Dat vond ik namelijk wel nodig, want het vertrouwen in mijn trouwe Mini had wel even een flinke deuk opgelopen.

De rit heen en weer naar Spanje was erg warm. Niet alleen voor mij en mijn passagier, maar ook voor de Mini. De Mini moest immers hard werken met de Puck aan de trekhaak. De eerste dag 950 kilometer gereden zonder problemen. Heuvel-op af en toe een oplopende motortemperatuur, die dan daarna weer mooi daalde naar normale waarden. De tweede dag van de rit hoord ik ineens het geluid van staal over asfalt. Snel een parkeerplaats op gereden en jawel, de ophangrubbers van mijn uitlaat waren wederom losgescheurd. Sta je dan... De boel maar een beetje vastgeknoopt met de leren draagriem van mijn gereedschapstas, want ik had geen dik ijzerdraad voor handen.

Vlak voor de Spaanse grens kreeg ik een deja-vu. De Frans-Spaanse grens ligt op een flinke bergpas, met vooraf een helling van 5% die vele kilometers lang is. Dat kon ik me nog wel herinneren van de rit naar het IMM in Salou in 2005. Gezien de hitte en het op eerdere hellingen al oplopen van de motortemperatuur, vreesde ik dat dat wat te veel zou worden voor de Mini. En inderdaad. 500 meter voor de grens (op de top van de pas) ging het echt niet meer. Vluchtstrook op en wachten. Gelukkig heeft een MPi een expansievat en gooit hij de koelvloeistof er niet uit. Dit in tegenstelling tot mijn eerste Mini (zie avatar) die op nagenoeg dezelfde locatie in 2005 besloot om een mooie plas koelvloeistof op het asfalt te gooien.
Uiteraard is het niet vreemd dat met 35 graden, volle zon en een flink totaalgewicht het motortje het wat te warm kreeg, dus maar gewoon even een half uurtje gewacht op de vluchtstrook (waar het vrachtverkeer wel erg langzaam langs reed) en daarna weer verder gegaan met de reis.
Was het aan de Franse zijde van de Pyreneën al warm, aan de Spaanse zijde gaven de thermometers nog een paar graden meer aan (42 graden!!). Ik heb zelden zo veel water gedronken tijdens het autorijden, maar doordat er geen echt heftige hellingen meer waren wist de Mini zich hier aardig op temperatuur te houden.
Op de camping bleek de Mini wel circa 300ml olie te hebben verstookt (op 1600 kilometer), dus dat maar even bijgevuld. Tijdens de vakantie de uitlaat ook maar even goed vastgeknoopt met een flinke hoeveelheid koperdraad.

De terugreis heeft de Mini goed doorstaan. Het was ook over de hele rit een stuk minder warm buiten, dus dat scheelt natuurlijk.

Inmiddels heb ik bij de Mini garage de uitlaat laten aanpassen zodat deze nu aan de universele rubbers hangt zoals standaard op een MPi en de meeste moderne auto's. Mocht er ooit weer een uitlaatrubber scheuren, dan kan ik nu voor een paar euro bij elke plaatselijke garage gewoon een nieuw exemplaar kopen. Want om nu elk half jaar m'n uitlaat opnieuw vast te laten zetten op de manier de Maniflow bedacht heeft zie ik niet zo zitten.

De Hi-lo's hebben hun diensten ook wel bewezen tijdens de vakantie. Vooraf had ik de boel lekker omhoog gezet aan de achterkant, met als resultaat dat ik helemaal geen last heb gehad van aanlopende wielen.

Nieuwe Falken bandjes rondom zijn ook gemonteerd. Het vorige setje had er zo'n 50.000 kilometer opzitten, wat ik zeer acceptabel vind en waren nog ruim voldoende voor de APK. Maar voor de lange zware rit met caravan zag ik dat niet echt zitten, en gezien de hoosbuien waar ik op de terugreis doorheen ben gereden denk ik dat dat een verstandige keus is geweest.

Dat een Mini nooit helemaal af is, zal ook in mijn geval wel gaan kloppen.
Naast dat het interieur nog af gemaakt moet worden, staat verbetering van de koeling nu ook op mijn verlanglijstje. Want het motortje heeft genoeg trekkracht voor het rijden met de Puck, maar kan op langere hellingen z'n warmte niet voldoende kwijt. Nu was de hoge buitentemperatuur daar ook deels schuldig aan, maar de meeste ritten met de Puck hoop ik toch wel met mooi weer te rijden.

Het brandstof verbruik zonder Puck blijft nog steeds op een gelijk niveau. Met de Puck aan de trekhaak ligt het verbruik zo rond de 1 op 12,5 bij ca 105 km/u op de teller. Als ik het wat rustiger aan doe en vrachtwagens blijf volgen op ca 50 meter afstand (wat ik ook wel hele stukken heb gedaan in Frankrijk) brengt 1 liter benzine de Mini met Puck zelfs zo'n 14 kilometer verder!

Een leuk voordeel van het rijden met Puck op de Franse peage, is dat je in het tarief voor personenwagens valt EN dat je gebruik kunt maken van de tolpoortjes waar je met creditcard moet betalen. En dat scheelt weer nutteloze wachttijd.

Nu nog even dubben of de Puck volgend jaar ook mee mag naar Zwitserland, en of ik daarvoor nog de koeling ga aanpakken (extra radiateurtje en/of oliekoeler).

Bij de onvermijdelijke motorrevisie ook maar eens denken aan iets meer vermogen/koppel en een 2.95 diff waardoor de Mini nog beter overweg weet te gaan met de Puck.

1,5 jaar en 40.000 kilometer verder sinds mijn MPi-Estate voor het eerst de weg op ging.

Rijden gaat nog steeds probleemloos. Het blokje zal de 150.000 kilometer rond de komende jaarwisseling passeren, maar tot nu toe blijft het olieverbruik beperkt. Op naar de 2 ton dan maar? Sinds de vorige update geen bijzonderheden. Over 2 weken krijgt de wagen weer een grote beurt en hopelijk brengt ook dat geen verrassingen met zich mee

Het Webasto schuifdak heeft wel een klein gebrek. De aansluiting van de kabel op het canvas is afgebroken, daardoor opent en sluit het dakje niet meer zoals het hoort. Ook na handmatig sluiten sluit het canvas niet helemaal goed aan op de dakrand. De onderdelen (nieuwe kabel en aansluiting op het canvas-deel) zijn gisteren binnen gekomen, dus binnenkort even knutselen zodat ik in het voorjaar weer kan genieten van een electrisch bedienbaar schuifdak.

Om de Mini toch wat te ontzien en de maandelijkse brandstofkosten iets te drukken komt er gemotoriseerd gezelschap bij. Dat is dan niet bedoeld om de Mini op koude en natte dagen te ontzien, maar juist om met mooi weer mee naar m'n werk te pruttelen. Morgen ga ik een Honda SS50 brommertje ophalen, waar nog wel wat werk aan zit. In het voorjaar moet deze klaar voor gebruik zijn en zal het aantal kilometers in de Mini wat verminderen.